Zimowa Postać

Autorka pracy:
Julia Rozalska

Opis pracy:

Celem pracy jest pokazanie ulotności piękna natury. Tylko w unikalnych warunkach klimatycznych natura jest w stanie stworzyć naprawdę niepowtarzalne formy. Zima jest tą porą roku, która urzeka delikatnością i estetyką. Niestety, w miejskim krajobrazie często urok tej pory roku rujnują błoto, osady ze spalin i sól przemysłowa. Cywilizacja odbiera zimie piękno, a miejsc, w których można ją podziwiać, ubywa. Warto docenić cuda natury, dopóki człowiek ich nie zniszczy. Efekt cieplarniany może bezpowrotnie zmienić klimat, przez co (być może) będziemy mieli coraz mniej śnieżnych zim. Szczególną inspiracją dla Autorki jest śnieg. Przybiera on różne postaci, w zależności od temperatury, wilgotności i innych czynników. Śnieg, który leży przez wiele dni na słońcu, niezdeptany, w bardzo niskiej temperaturze, najczęściej można podziwiać w górach, z dala od szlaków turystycznych. Wielokrotnie topiony i zamrażany z powrotem tworzy fraktalne, koronkowe płaty, układające się w przestrzenne, krystaliczne formy. Inspiracją był także mróz na szybie. Natura tworzy z lodu niesamowite kompozycje, które urzekają precyzją i misternością. Natchnieniem był też sypki puch, wirujący w powietrzu przy każdym podmuchu wiatru.

Dalsze postępowanie zmian klimatycznych może w przyszłości skutkować brakiem doznań estetycznych, które gwarantuje człowiekowi zimowy krajobraz. Prawdopodobnie będzie jednak jednym z najmniejszych ludzkich problemów. Anomalie pogodowe – susze, gwałtowne burze, huragany, powodzie, ekstremalne temperatury – coraz bardziej zagrażają bezpieczeństwu ludzi. Ekstremalne warunki pogodowe mogą zaburzać ekosystemy, niszczyć plony. Może to doprowadzać do klęsk głodu, epidemii chorób i plag robactwa. Taki scenariusz może cofnąć postęp naszej cywilizacji o kilkaset lat i zdziesiątkować populację zarówno ludzi, jak i zwierząt.